Strijkinstrumenten krijgen hun naam van het feit dat ze gestreken moeten worden met strijkstokken. Dit zijn gespannen bogen met (meestal) paardenstaarthaar. Door deze haren met hars te bedekken en ze over snaren heen te bewegen ontstaat er wrijving. Deze trillingen worden versterkt door het instrument om geluid voort te brengen. Bij het strijken heeft de speler controle over het geluid via de strijksnelheid, de kracht en de plaats waar de haar de snaar kruist (bekend als het "klankpunt"). De speler kan ook de hoeveelheid haar dat in contact komt met de snaar variëren, door de strijkstok meer of minder van de brug af te kantelen Lees meer...
Strijkinstrumenten krijgen hun naam van het feit dat ze gestreken moeten worden met strijkstokken. Dit zijn gespannen bogen met (meestal) paardenstaarthaar. Door deze haren met hars te bedekken en ze over snaren heen te bewegen ontstaat er wrijving. Deze trillingen worden versterkt door het instrument om geluid voort te brengen. Bij het strijken heeft de speler controle over het geluid via de strijksnelheid, de kracht en de plaats waar de haar de snaar kruist (bekend als het "klankpunt"). De speler kan ook de hoeveelheid haar dat in contact komt met de snaar variëren, door de strijkstok meer of minder van de brug af te kantelen Lees meer...
De belangrijkste eigenschappen van een strijkstok zijn het gewicht, de balans, en de flexibiliteit. Met een lichte stok is het makkelijker om een noot te beginnen, maar lastiger om deze noot consistent aan te houden. Zwaardere stokken spelen precies andersom, maar hebben ook het nadeel dat ze vermoeiender zijn om te spelen. Hierin moet iedere muzikant hun eigen gulde middenweg vinden. Hoe het gewicht verdeeld is over de stok, de balans, is hiervoor ook van belang. Wanneer teveel van het gewicht zich in de tip bevindt, voelt de strijkstok ook zwaarder aan. Wanneer teveel van het gewicht zich in de slof bevindt, voelt de strijkstok weer lichter aan.
Het ontwerp van strijkstokken is over het algemeen hetzelfde, maar de strijkstokken van bassisten komen in twee vormen: De Franse strijkstok en de Duitse strijkstok. Het verschil zit hem voornamelijk in hoe de stokken vast worden gehouden. Het Franse ontwerp moet bovenhands vastgehouden worden, tegenover de slof. Het Duitse strijkstok ontwerp is breder en langer dan de Franse strijkstok Ook heeft het een grotere, gebogen slof die beter in de handpalm past. De Duitse stok moet ook met de hand losjes om de kikker heen vastgehouden worden.
De strijkstok kan op verschillende manieren gebruikt worden om strijkinstrumenten te bespelen. Dit staat ook wel bekend als de rechterhandtechniek, aangegeven met Italiaanse of Franse termen. De standaard wijze waarop een strijkinstrument bespeeld moet worden wordt “con arco” genoemd, letterlijk vertaalt “met boog”. Op bladmuziek wordt hiermee voornamelijk een andere speeltechniek opgeheven, bijvoorbeeld Ricochet (ookwel jeté genoemd). Deze term geeft aan dat de strijkstok op de snaren gestuiterd moet worden, zodat tijdens een streek meerdere noten gespeeld worden. Daarnaast kan je ook Col legno spelen. Dit betekent de snaren met het hout van een strijkstok bespeeld worden i.p.v. met de haren. Hierbij kan er nog een onderscheid worden gemaakt tussen col legno tratto, met het hout over de snaren strijken, of col legno battuto, de snaren met het hout slaan.
