De Duitse Matthias Hohner bracht in 1958 voor het eerst de melodica op de markt. Ook toen was dit instrument vooral op kinderen gericht. Sommige kinderen wilden iets anders proberen dan de bekende blokfluit. Of de techniek van de mondharmonica was te lastig. Zij konden nu bij de melodica terecht. Dit instrument werd dan ook niet alleen meer in muziekwinkels verkocht. Nu ook in speelgoedwinkels. Maar ook volwassenen konden dit nieuwe instrument wel erg waarderen. In het jazz genre werd het instrument populair bij Herbie Hancock. Maar ook in de reggae- en popmuziek nam het instrument al snel in populariteit toe. Zo namen onder andere de Kinks, Keane en Depeche Mode het instrument mee in hun muziek. Net zoals Teenage Fan Club.
 |
 |
 |
Er werden verschillende modellen melodica’s op de markt gebracht. Deze werden herkenbaar gemaakt door de verschillende kleuren. Ze hadden een verschillende bereikbaarheid qua tonen en dus ook verschillende prijzen. Bij de eerste modellen werd de ‘romp’ gemaakt van aluminium of hout. Het mechanisme binnenin was in de meeste gevallen van koper gemaakt. Een aantal jaar later werd het materiaal van de buitenkant vervangen door plastic. De toetsen hebben dezelfde kleuren als die van een piano, namelijk wit en zwart. Eén van de witte toetsen is, in tegenstelling tot de andere, van ruw materiaal gemaakt. Dit om de overgang tussen de octaven aan te geven.
De eerste modellen waren zo ontwikkeld dat deze met beide handen te bespelen zijn. Later werd dit pas aangepast naar een ‘pianoklavier’. Nu is het gebruikelijk om alleen nog met de rechterhand te spelen. Hierdoor pasten er meer tonen op één klavier, namelijk 36 of 37. Ook het mondstuk werd vernieuwd en doet meer denken aan het mondstuk van een trompet. Inmiddels is hier ook een slangetje bij te krijgen. Zo kan het instrument neergelegd kan worden tijdens het spelen. De eerst ontworpen melodica’s waren de soprano, alto en student. De soprano was groen van kleur en had 25 toetsen. Hiermee had deze het hoogste bereik van de drie modellen. De alto was rood en had een lager bereik dan de soprano. Ook was er nog de student, uitgebracht in de kleuren grijs en oranje. Deze was een stuk kleiner met maar 20 toetsen. Deze was bedoeld voor beginners.
